Pompey the Great & Marcus Crassus , 103011101

Pompejusz

Gnejusz Pompejusz Magnus (29 września 106 pne - 29 września 48 pne) - z bogatych włoskich stad i starych rodzin Rzymu, był kontrowersyjną postacią skłonną do ataków militarnego geniuszu, a następnie wysokich nastrojów rozdrażnienia i paranoi. Pompejusz zdobył ostrogi pod Sullą i wojnę domową przeciwko Mariusowi, gdzie otrzymał tytuł „magnus”, „wielki”. Odegrał również znaczącą rolę w miażdżącej porażce sycylijskich piratów i sił Mitridates VI. Zebrał pochwały za pokonanie Spartakusa, niewolnika-renegata, który spowodował rozłam, którego nigdy nie uzdrowił Marek Krassus. Gdy Cezar poprowadził swoje siły przeciwko senatowi, Pompejusz stanął przeciwko swojemu byłemu przyjacielowi. W kilku punktach Pompejusz mógł odwrócić wojnę, ale za dithering i ingerencję kłótliwego senatu.

Krassus

Marcus Licinius Crassus (115 pne - 53 pne) - trzeci przemawiał w triumwiracie obok Cezara i Pompejusza, uważany był za jednego z najbogatszych Rzymian w swoim czasie, innego weterana dyktatora Lucjusza Korneliusza Sulli, który zdobył fortunę kupując i sprzedając nieruchomości . Jego pierwsza prawdziwa przerwa w roli dowódcy polowego w klęsce renegata niewolnika Spartakusa, choć zostałby okradziony z zamachu stanu przez Pompejusza i jego legiony. Jak w przypadku wszystkich wielkich ego, małostkowość i nieufność rozdarły się na marginesie ich związku. Cezar podczas konferencji w Lukce przywrócił porządek trójce, ale to właśnie na jego rządach Syrii zasadzono nasiona upadku Krassusa. Krassus prowadził nieszczęsną kampanię przeciwko partyjskim gorzkim wschodnim wrogom Rzymu i padł na Carrhae.