Japanese Type 4 Ho-Ro self-propelled gun

Inspirowany niemiecką bronią samobieżną karabin szturmowy typu 4 oparty był na wzmocnionym podwoziu czołgów typu 97 Chi-Ha. Ho-Ro typu 4 zamontował haubicę Type 38 150 mm. Wokół przodu haubicy znajdowało się 25 mm poszycia pancerza - otwarty tył pozostawiał załogę podatną na walkę wręcz i odłamki.

Działo 150 mm wystrzeliło głównie pociski APHE typu 88 (przebijające pancerz), chociaż mogło także wystrzelić pociski HEAT (przeciwwybuchowe). Amunicję przechowywano w pojemniku na tylnej płycie silnika.

Wkroczył do służby pod koniec II wojny światowej, Ho-Ro został wdrożony w bateriach czterech pojazdów. Widział akcję podczas kampanii na Filipinach i podczas amerykańskiego ataku na Okinawę, gdzie był silnie przewyższany przez amerykańskie aktywa artyleryjskie.

• Główny serwis: 1945.
• Wyprodukowane liczby: 25.

Japończycy nie produkowali żadnych własnych czołgów do 1929 r., A pierwszymi przykładami były wersje współczesnych modeli brytyjskich i francuskich Vickers, Renault i Carden-Lloyd. Doświadczenie w Mandżurii sprawiło, że Japończycy użyli rosyjskiej zbroi jako modelu.

Jednak ciężka zbroja odegrała niewielką rolę w japońskiej strategii wojskowej i zanim jej armie musiały stawić czoła nowoczesnym czołgom wroga, było już za późno. Takie czołgi, jakie były dostępne, były lekko opancerzone i słabo uzbrojone w porównaniu z tymi używanymi przez aliantów.

Byli pokonani przez pancerz wroga, ale nadal mogli być skuteczni przeciwko formacjom wojsk, a wielu z nich było przystosowanych do przenoszenia innych rodzajów broni, takich jak haubica 150 mm poślubiona z Chi-HA, aby wyprodukować broń szturmową